“KVW Wessem is ontstaan in de tijd dat nog niet veel mensen op vakantie gingen. Om de kinderen toch iets te geven in die lange zomer, is toen het idee gerezen om wekelijks een dag weg te gaan. Dan hadden ze de hele zomer elke week iets nieuws om naar uit te kijken. Dat houdt de spanning er in. In het begin gingen er veel huisvrouwen mee als leiding, die namen dan gelijk al hun kinderen mee. Je ziet nu dat de kinderen van de leiders ook leider worden en hun kinderen ook weer. Zoals bij ons. Zo geven we ook onze cultuur door.
Mijn vader, Jan Leblanc, was altijd de uitdenker van het programma, de uitdager. Als we met de bus waren aangekomen bij de Tungelroyse Wal vertelde hij een lang en spannend verhaal. Alle kinderen hingen aan zijn lippen. Vervolgens trokken de kinderen de bossen in om een fort te bouwen en het verhaal na te spelen. De groep splitste zich op in cowboys en indianen.”
Liza vult aan: “Ik herinner me dat Jan Leblanc een hele grote ijzeren trommel had, ‘boetsjvol’ boterhammen, allemaal heel netjes op een rijtje. Vol bewondering zag ik dat op het einde van de dag die hele trommel leeg was. Tijdens de dag kregen we ranja, van die oranje. Thuis dronken we die niet, hier smaakte het als champagne. De ranja werd met grote soeplepels uit een kan geschept in een plastic bekertje. De bekertjes werden gelijk leeggedronken en weer volgeschept voor het volgende kind. Of we zetten bungalowtenten op en bakten pannenkoeken. Och, als er eentje op de grond viel, klopten we het vuil er af en het smaakte net zo goed.
Zien eten doet eten, dat merken we nu ook nog. Kinderen die thuis niet of slecht eten, hebben op Kinder Vakantie Werk hun boterhammen eerder op dan menig ander kind. Ouders die dan heel verbaasd zeggen: “Álle boterhammen op? Dat kan niet! Thuis eet hij/zij niets!” Maar ze zijn dan zo bezig met spelen en met de andere kinderen, dat ze als vanzelf meedoen met de rest. En als er een voorval is, dan gaan ze naar Karel, de padre familias. Hij luistert en weet de kinderen altijd weer zodanig gerust te stellen dat ze vol ijver teruggaan naar hun spel. Dat is heel waardevol.
De sfeer is heel ongedwongen en losjes. Kinderen van alle leeftijden en door alle groepjes heen gaan op KVW met elkaar om. De leiding haalt geintjes uit, met de kinderen en met elkaar. Sommige kinderen moeten daar aan wennen, maar allemaal vinden ze het leuk. Als je ze dan later in de het dorp tegenkomt, is het altijd enthousiast: “Ha!” We willen het ook laagdrempelig houden, iedereen is welkom. In eerste instantie de kinderen van Wessem en als er nog plaats is, ook de kinderen uit andere dorpen. Sinds vorig jaar zorgen we voor herkenbaarheid door allemaal hetzelfde KVW-shirt te dragen. Dat hebben we mede te danken aan de Wessemse middenstand en de kleine zelfstandigen in het dorp die we daar heel dankbaar voor zijn.” Liza herinnert zich dat ze vroeger van beddenlakens driehoekjes knipten die je op je shirt moest spelden. De meisjes borduurden het vaak nog netjes of kleurden het in.
“Deze zomer zal het iets anders zijn. Met de bus is dit jaar geen haalbare kaart. Toch willen we ook nu, juist nu, wel iets organiseren. We denken erover om zo’n 2 of 3 keer een activiteit in Wessem op touw te zetten. We hebben wel gemerkt dat de kinderen zich net zo goed amuseren als je een speurtocht of zo organiseert dan wanneer je naar een pretpark gaat. Vaak nog beter zelfs. Het is de beleving, het samen bezig zijn.
Zo hadden we 3 jaar geleden twintig bewoners van het ouderencentrum uitgenodigd om ’s middags naar de speeltuin te komen. De kinderen trakteerden de ouderen op koffie en cake en lieten vervolgens zien welke spellen we zoal doen. Daarna hebben we samen veel KVW-liedjes gezongen, die zowel de kinderen als de ouderen kennen. Het was onvergetelijk om te zien hoe de kinderen hun best deden en wat het los maakte bij de ouderen.
Wat we dit jaar gaan missen, is het tochtje met de bus. ’s Ochtends als ze hun plekje aan het veroveren zijn en vol spanning uitkijken naar wat de dag brengt. En ’s avonds, als ze moe en vuil, in de stoelen hangen en wegdutten tegen een schouder van een vriendje of vriendinnetje. De liedjes die we dan samen zingen, de ondeugende ogen van de jongens op de achterbank omdat ze stiekem toch aan het snoepen zijn in de bus. Dat zal er dit jaar niet zijn. Maar de tevreden en vuile snoetjes op het einde van de dag, daar staan we garant voor. Daar doen we het voor. Het eenvoudige, het gewone, maakt het juist mooi.”
Voor actuele informatie over KVW Wessem, kijkt u op facebook.com/KvwWessem/
Recente reacties